“Ga je mee Olly?” Verlangend kijkt Olly naar de mand waar de lange lijn in ligt. Als ik die pak weet hij dat het feest wordt voor hem. Dan gaan we naar een leuk gebied, een bouwterrein, waar hij volop kan snuffelen en ook nog wat zoekspelletjes mag doen om lekkers te vinden. Dat doen we vaak op zondagmiddag. Deze keer wil ik een echte herfstwandeling gaan maken in een bos, want het is prachtig weer. Olly huppelt vrolijk mee. Bij de afslag naar het bouwterrein aarzelt hij. “Ik loop toch aan de lange lijn? Gaan we dan niet daar heen?” “Nee, Olly we gaan naar het bos. Dat vind jij vast ook heel leuk”. Terwijl ik geniet van de schitterende herfstkleuren , is Olly druk met het opsnuiven van allerlei bosgeuren. Hij vindt het geweldig in het bos. Hij heeft niet eens tijd voor een zoekspelletje. We komen enkele andere honden tegen. Ze zijn groot en ze doen hondsbeleefd tegen Olly. Dat vindt Olly zo fijn dat hij wel even met hen wil spelen. Niet te lang, want er moet nog veel meer bekeken worden. Op de terugweg krijgt Olly er ineens lucht van dat het bouwterrein wel erg dicht op de route ligt. Hij laat mij heel duidelijk weten daar nog even heen te willen. Ondertussen ben ik moe, maar mijn kleine vriendje is dat nog lang niet. Hij kijkt me zo intens vragend aan, dat ik de moed niet heb om te weigeren. Ook daar snuffelt Olly met veel plezier rond en klautert zelfs op een betonblok. Eenmaal thuis valt hij tevreden in slaap en kunnen alle indrukken verwerkt worden. “Slaap lekker Olly, dit gaan we vaker doen”.